มาดูรูปแบบการทำดีตามแบบฉบับของผมโดยเป็นการทำดีที่ต้องรวบรวมความกล้าหาญทางจริยธรรมมาก แต่ก็น่าเขินอายมาก

            ในระหว่างวันพฤหัสบดีที่ 22 - วันอาทิตย์ที่ 25 สิงหาคม 25 สิงหาคม 2562 ผมในฐานะประธาน ศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย บจก.เอเจนซี่ ฟอร์ เรียลเอสเตท แอฟแฟร์ส (www.area.co.th) และเป็นกรรมการ ARENA (ASEAN Real Estate Network Alliance) ได้ไปประชุมประจำปีของ ARENA ณ นครย่างกุ้ง ประเทศเมียนมาร์  ได้นำหนังสือเล่มใหม่ของตนชื่อ International Real Estate Surveyed ราคา 4 เหรียญสหรัฐ จำนวน 400 เล่ม ไปมอบให้ผู้เข้าร่วมประชุม 700 คน โดยขอบริจาคเป็นเงินคนละเหรียญสหรัฐ ปรากฏว่ามีผู้บริจาคเงินถึงราว 1.2 ล้านจ๊าด หรือ 810 เหรียญสหรัฐ หรือ 25,000 บาท โดยรายได้ทั้งหมดไม่หักค่าใช้จ่ายยกให้พระสงฆ์รูปหนึ่ง นำไปใช้เพื่อทุนการศึกษาสำหรับนักศึกษายากจนต่อไป

            ผมหิ้วกล่องหนังสือซึ่งมีทั้งหมด 4 กล่องขึ้นเครื่องบินไป โดยเสียค่าระวางน้ำหนักไป 1,400 บาท รวม 40 กิโลกรัม จากนั้นก็หิ้วขึ้นรถและเข้าโรงแรมไป พอวันรุ่งขึ้นมีการประชุม ผมก็หิ้วกล่องหนังสือ 1 กล่องที่มีหนังสืออยู่ 100 เล่ม พร้อมป้ายอันหนึ่งให้ผู้เข้าสัมมนาจากเกือบ 10 ประเทศในอาเซียนและอื่นๆ ได้ทราบว่า ผมนำหนังสือนี้มาให้ฟรี แต่ขอรับบริจาคเงินท่านละ 1 เหรียญสหรัฐ (31 บาท) หรืออาจมากน้อยกว่านี้ก็ได้ เพื่อนำเงินไปบริจาคช่วยเหลือเด็กนักเรียนนักศึกษายากจน

            บางคนอาจมองได้ว่าเราไปรบกวน  แต่ปรากฏว่าได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ผมค่อยๆ เดินทั้งในห้องประชุม หรือในช่วงรับประทานเครื่องดื่ม เครื่องเคียง ช่วงทานอาหารกลางวัน หรือเดินไปตามโต๊ะบูธนิทรรศการต่างๆ เพื่อขอรับบริจาคเพื่อการทำบุญ ทำดีร่วมกันในครั้งนี้  ปรากฏว่ากล่องหนังสือกล่องแรกหมดไปในเวลาอันรวดเร็ว ได้เงินจำนวนมากทั้งเงินดอลลาร์สหรัฐ เงินจ๊าด เงินบาท เงินสิงคโปร์ดอลลาร์ และอื่นๆ เท่าที่ผู้เข้าร่วมประชุมมีน้ำใจมอบให้

            เหมือนราวปาฏิหาริย์กล่องหนังสือกล่องที่ 2 กล่องที่ 3 และ กล่องที่ 4 หมดลงในเวลาเพียงค่อนวันของวันแรกที่มีการประชุมเท่านั้น จนผมต้องหยุดขาย หยุดแจก เก็บไว้ให้แขกเหรื่อ และทางราชการของเมียนมาด้วย กล่องหนังสือที่หนังถือราว 10 กิโลกรัม กลายเป็นกล่องเบาๆ ไป พอหมดกล่องที่ 1 ผมก็เดินขึ้นห้องพักในโรงแรมที่จัดประชุมเพื่อนำกล่องต่อไปออกไปขาย/แจก และในระหว่างนั้นมีผู้ใจบุญท่านอื่นเมตตาช่วยผมแบกกล่องเพื่อให้ผมได้บรรยายเกี่ยวกับการบริจาคนี้ได้สะดวกยิ่งขึ้น  นับเป็นความเมตตาของท่านเหล่านี้ยิ่งนัก

            ผมก็อายเหมือนกันที่ถือกล่องเดินไปตามโต๊ะต่างๆ เพื่อขอรับบริจาค  การไปเที่ยวขอเงินใครเพื่อบริจาคอาจดูน่าอดสูบ้าง ถ้าเป็นคนอื่นบางท่าน ก็อาจบริจาคเงินแต่ไม่ไปเที่ยวขอใคร  แต่ผมก็พยายามคิดให้ได้ว่าหนังสือที่ผมให้ไปก็มีค่ามากกว่า 1 เหรียญสหรัฐที่ขอรับบริจาคอยู่แล้ว  ผมถือว่าเป็นการทำดี เป็นการบอกบุญให้ผู้อื่นได้มีโอกาสทำดีด้วย และก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี มีเพียงคน 2 คนที่รับหนังสือไป แต่ไม่บริจาค ซึ่งผมก็ยินดีที่ได้แบ่งปันความรู้ตามหลักที่ว่า “Knowledge Is Not Private Property”

            ปาฏิหาริย์ที่สองก็คือ รายได้ที่ได้มา 25,000 บาทนั้น ถ้าหารด้วย 380 เล่มที่ผมขายหรือแจกไป (เหลือไว้อีก 20 เล่มไปแจกส่วนราชการและไปแจกโครงการที่ให้ไปดูงาน) ก็เป็นเงินเล่มละเกือบ 70 บาท มากกว่าเงินบริจาคที่ผมหวังจะได้ที่เล่มละ 31 บาท (1 เหรียญสหรัฐ) เสียอีก  นี่แสดงชัดว่ามีผู้ใจบุญ ใจดี มีเมตตาที่ยินดีบริจาคมากกว่าที่ผมร้องขอเสียอีก  นี่แหละที่เขาว่า “เมตตาธรรมค้ำจุนโลก” โดยแท้  ผมจึงดีใจที่ได้ร่วมทำดีกับผู้คนเหล่านี้

            ผมบำเพ็ญเพียรด้วยการแบกหนังสือหนักๆ ไปขาย หลั่งเหงื่อโทรมกายเพราะต้องใส่สูทให้ดูเรียบร้อยด้วย แต่ก็ภูมิใจที่ได้ทำดีเพื่อส่วนรวม  โดยเงินบริจาคนี้เพื่อช่วยเหลือนักเรียนนักศึกษาชาวพม่า  อันที่จริงคนไทยยากจนที่สมควรได้รับการช่วยเหลือก็มี ซึ่งผมขอไว้ทำในโอกาสอื่น  แต่ในโอกาสที่ผมไป “เหยียบแผ่นดิน” เมียนมา ก็เลยขออนุญาตทดแทนบุญคุณแผ่นดินดังกล่าว ด้วยการทำดีเพื่อเด็กพม่าบ้าง

            ขอให้ทุกท่านที่ร่วมทำความดีกับผมในครั้งนี้มีสุขสวัสดิ์
 

แผ่นป้ายแนะนำการบริจาค
 

ผมหิ้วหนังสือ 4 กล่องแบบนี้ไปเมียนมา (นี่เป็นภาพจำลองที่ผมหิ้วสมุดโรงเรียนธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ไทย ไปแจกที่กรุงพนมเปญเมื่อปีก่อน)

 

ภาพผมแบกกล่องหนังสือไปแจก/ขายเพื่อรับบริจาค

 

มีผู้บริจาคมากมายให้กับเด็กพม่าผ่านหนังสือผม

 

มีผู้บริจาคทุกเชื้อชาติและศาสนา

 

ศรัทธาของผู้เข้าประชุม

 

นายกสมาคมอสังหาริมทรัพย์ร่วมถวายเงินให้พระ

 

อนุโมทนาจิตจากหลานๆ คนไทยที่ไปร่วมประชุม