บริษัทของผมอยู่มาเป็นปีที่ 31 แล้ว ผมอยากประกาศว่าในช่วงที่ผ่านมา มีผู้เป็นเสมือนนักบุญ (Saint) ที่ให้ความรักความเมตตาต่อเราหลายต่อหลายท่าน ผมขออนุญาตเอ่ยนามด้วยความสำนึกในพระคุณ  การนี้อาจดูเป็นเรื่องส่วนตัวของ (บริษัท) ผม  แต่โดยที่เป็นความดีงาม ผมจึงขออนุญาตแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้กับทุกท่านในสังคมแห่งความโหดร้ายในทุกวันนี้

            ปรากฏการณ์ของความดีเป็นสิ่งประโลมใจ และให้คนเราสู้ต่อไป ผมจึงขอเสนอสิ่งดีๆ บางอย่าง แม้จะเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องของบริษัทของผมเอง  แต่ผมเชื่อว่าท่านคงจะได้รับประโยชน์จากข้อเขียนแห่งการแบ่งปันนี้บ้าง เรื่องของเรื่องก็คือเรื่องของผู้มีพระคุณที่เสมือนดั่ง “นักบุญ” หรือ Saint ในศาสนาคริสต์  แม้ผมจะไม่ได้เป็นชาวคริสต์ แต่ก็ขอยกคำนี้มาเป็นสรรเสริญความดีของผู้มีคุณของผม  อีกอย่างหนึ่ง ผู้ที่ผมจะเอ่ยนามสรรเสริญเหล่านี้ ต่างหามีชีวิตไม่แล้ว แต่ผมก็ยังรำลึกถึงพระคุณเสมอมา (แน่นอนว่ายังมีผู้มีชีวิตที่ดีต่อผมเหลือเกินที่ผมขออนุญาตกล่าวถึงในโอกาสต่อไป)

            นพ.สมชาย สรณสถาพร ท่านผู้นี้เป็นผู้มีพระคุณยิ่งท่านหนึ่ง  ผมจำได้ว่าในสมัยที่ผมเพิ่งคิดตั้งศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย บจก.เอเจนซี่ ฟอร์ เรียลเอสเตท แอฟแฟร์ส (www.area.co.th) โดยงานแรกคือการพิมพ์หนังสือแผนที่อสังหาริมทรัพย์  ผมได้ไปขอ Sponsor กับลูกค้าเก่าของผม ซึ่งก็คือ บจก.ไทยมอริโมโต้ (Morimoto) ปรากฏว่า นพ.สมชายและคุณซาบูโร อูเอโนะ (ยังมีชีวิตอยู่) ซึ่งเป็นผู้บริหาร Morimoto ตัดสินใจสนับสนุนค่าจัดพิมพ์ให้ผมทันทีเป็นเงิน 100,000 บาท เงินก้อนนี้แหละที่ผมสามารถใช้ตั้งบริษัทได้ โดยบวกกับเงินส่วนตัวและผู้ร่วมทุนอีกจำนวนหนึ่ง

            ท่านพัฒนาโครงการ Century Heights ณ ถนนสุขุมวิทซอย 23 และหมู่บ้านจัดสรรชื่อ “บ้านแมกไม้” จำนวนหนึ่ง นับเป็นนักพัฒนาที่ดินรายแรกๆ ที่ร่วมทุนกับนักพัฒนาที่ดินใหญ่จากประเทศญี่ปุ่น กิจการของท่านกำลังไปได้ด้วยดี แม้กเกิดวิกฤติสงครามอ่าวเปอร์เซีย แต่เสียดายในเวลาไม่กี่ปีต่อมา ก็ปรากฏว่าท่านเสียชีวิตเพราะโรคมะเร็ง ยังความโศกเศร้ากับผู้ร่วมทุน ญาติมิตรและผมในฐานะที่ท่านมีอุปการะคุณและมีความเมตตาเป็นอย่างสูงทั้งที่เพิ่งเคยพบท่านมาไม่นาน

            คุณสิทธิชัย ตันติ์พิพัฒน์ ท่านเคยเป็นกรรมการผู้จัดการ ธนาคารอาคารสงเคราะห์ คนที่ 6 อันที่จริงผมรู้จักกับท่านตั้งแต่สมัยที่ท่านเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวางแผน การเคหะแห่งชาติ โดยในสมัยนั้นผมเป็นลูกจ้างของการเคหะแห่งชาติอยู่ที่ศูนย์ข้อมูลที่อยู่อาศัย  ท่านเป็นผู้ออกแบบอาคารสำนักงานใหญ่ของธนาคารอาคารสงเคราะห์ และยังเป็นผู้ที่พัฒนากิจการของธนาคารให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นสูงสุด

            ในปี 2536 ผมเคยไปปรึกษากับท่านว่าผมจะทำศูนย์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์ในโครงการ Real Estate Index ท่านก็เมตตาให้ผมได้เข้าพบ และรับฟังอยู่นาน  ท่านก็เห็นด้วยที่ผมจะสำรวจโครงการอสังหาริมทรัพย์เปิดใหม่รายเดือน และสำรวจสถานการณ์การขายของโครงการที่อยู่อาศัยรายครึ่งปี แต่ท่านก็แสดงความห่วงใยว่าถ้าทางราชการทำขึ้นมาบ้าง ผมจะยังอยู่ได้หรือไม่  ผมก็ตอบท่านไปว่าผมพร้อมจะสู้เพราะผมสำรวจข้อมูลจริงและยังอยู่ได้จนถึงวันนี้ก็เพราะคำแนะนำต่างๆ ของท่าน  ท่านยังว่าจ้างให้ผมทำสำรวจวิจัยบ้านว่างถึง 2 ครั้ง  เสียดายที่ท่านจากไปก่อนวัยอันควร

            ดร.ถนอม อังคณะวัฒนา เป็นผู้ก่อตั้งตลาดไท ท่านเป็นคนตัวเล็กแต่ใจใหญ่มาก ผลงานที่ท่านทำมีมากมาย เช่น การพัฒนาอาคารวอลล์สตรีททาวเวอร์ที่สุรวงศ์ ร่วมกับอาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ ทำโครงการซิลเวอร์บีช พัทยา  ถือเป็นนักพัฒนาที่ดินชั้นนำของประเทศไทย  ผมเคยเชิญท่านบรรยายอยู่เป็นระยะๆ เพราะท่านเป็นผู้มีเมตตา  ผมก็ได้รับเชิญจากท่านไปบรรยายให้กับพนักงานของท่านเช่นกัน

            ดร.ถนอมเป็นอีกบุคคลหนึ่งที่ให้ความเมตตาผม  ท่านยังเคยถามผมว่าที่ดินที่ตั้งตลาดไทนั้นเอาไปทำอะไรดี ผมก็ไม่มีปัญญาคิดว่าควรทำตลาดไท เพราะการพัฒนาที่โดนเด่นแตกต่างเช่นนี้ จะต้องอาศัยประสบการณ์อันเอกอุ  หรือเคยไปสัมผัสการพัฒนาทำนองนี้ทั้งในและต่างประเทศเท่านั้น ความรู้ทั่วไป เช่น เอาที่ดินชานเมืองไปสร้างบ้านจัดสรรหรือสวนเกษตรก็ไม่สามารถรังสรรค์โครงการเช่นนี้ออกมาได้  แต่ท่านก็ทำจนสำเร็จได้ในที่สุด เสียดายท่านก็เสียชีวิตก่อนวัยอันควร

            อ.ยุทธ์ (นพพร) พยัคฆวิเชียร ท่านเป็นนักฝึกอบรม ตั้งสถาบันฝึกอบรมด้านการฝึกพูด เขียนหนังสือหลายเล่ม เช่น จริตวิทยา เส้นทางสู่ความเป็นเลิศของนักบริหาร ศิลปะการถ่ายทอด  ผมส่งเพื่อนร่วมงานไปอบรมกับท่านนับสิบคน และยังเคยไปลองอบรมกับท่านด้วยตนเองอีกต่างหาก  ยังได้มีโอกาสพบศรีภริยาท่านและลูกของท่านด้วย จำได้ว่าท่านเป็นนักฟุตบอลโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย  ส่วนผมจบโรงเรียนเทพศิรินทร์ ในเครือข่ายจตุรมิตรด้วยกัน

            ท่านให้ความเมตตากับผมมากเป็นพิเศษ แม้ผมจะไม่ได้ไปร่ำเรียนอะไรกับท่านอีก แต่ก็ยังมีโอกาสไปพบท่านบ้างเป็นครั้งคราว และทุกครั้งท่านก็ให้ความเมตตาให้ข้อเสนอแนะ ให้ความรู้ เรียกได้ว่าเป็นครูโดยจิตวิญญาณ เพื่อนร่วมงานของผมหลายท่านก็มีพัฒนาการที่ดีก็เพราะได้ไปร่ำเรียนมาจากท่านและยังจดจำท่านได้ดี  น่าเสียดายท่านเป็นโรคหอบหืด ไม่ทันพกยาไป จึงเสียชีวิตอย่างน่าเสียดายระหว่างลงเรือในทะเล

            เสียดายที่ผู้มีคุณซึ่งถือเป็น “รุ่นพี่” ของผมเหล่านี้ได้สู่สุขคติ จากไปก่อนวัยอันควร หาไม่คงได้มีโอกาสตอบแทนพระคุณของท่าน