อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ เป็นยอดศิลปินที่น่านับถือ เห็นท่านออกคลิปเรื่องการเกษียณอายุตนเองแล้วไปเที่ยวพักผ่อนต่างๆ ดร.โสภณในฐานะผู้ประเมินค่าทรัพย์สินมามองในอีกมุมหนึ่ง
ดร.โสภณ พรโชคชัย ประธาน ศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย บจก. เอเจนซี่ ฟอร์ เรียลเอสเตท แอฟแฟร์ส (www.area.co.th) ให้ความเห็นว่าการรู้จักพอ การหยุดเป็นสิ่งที่ดี เป็นการใช้สติ และท่านก็มีฐานะดียิ่งแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องทำมาหากินอะไรอีกต่อไป แต่ในอีกแง่หนึ่ง มีข้อคิดด้วยความเคารพว่า ศิลปินที่ต้องใช้ความสามารถอันเอกอุของตนเอง เมื่ออายุมากขึ้นแล้ว โอกาสที่จะทำงานศิลปะได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลอย่างสมัยที่ยังมีอายุน้อยกว่าคงมีข้อจำกัดทางกายภาพเช่นกัน
กรณีนี้ก็คล้ายกับศิลปินอื่นๆ ที่ “มือไม้” อาจจะสั่งไม่ได้ดังใจเช่นแต่ก่อน แต่ท่าน อ.เฉลิมชัยอาจจะยังมีประสิทธิภาพสูงอยู่ก็เป็นได้ แต่ทุกอย่างก็คงเป็นไปตามวัย เช่น นักระนาดเอก นักดนตรี เมื่อแก่ตัวลง ก็คงเล่นสู้สมัยหนุ่มๆ ไม่ได้ กรณีความสามารถนี้คงหา “ตัวตายตัวแทน” ได้ยาก เป็นเฉพาะบุคคล เช่น กรณีนักพูดก็เช่นกัน คงหาคนอื่นมาพูดแทนไม่ได้ ถ้าเป็นหวัด ก็อาจพูดไม่ได้ไปชั่วขณะ
กรณีนี้อาจแตกต่างจากงานอาชีพอื่น เช่น อาชีพบัญชี แม้ตนเองจะทำไม่ไหวก็สามารถถ่ายทอดให้ผู้อื่นทำงานแทน หรือหาคนมาทำงานเป็นทีม เป็นคณะ เป็นบริษัทได้ แต่ความสามารถอันเอกอุเฉพาะบุคคลคงส่งต่อ หรือหาศิษย์ที่มีความสามารถเท่าเทียมกันมาทดแทนได้ยากนั่นเอง