นิราศสนุกๆ ในบาร์เซโลนาที่เปี่ยมด้วยความรู้ในครั้งนี้ เกือบทำให้ผมสิ้นชื่อ (ถึงตาย) มันเป็นอย่างไร

            ระหว่างวันที่ 3 ถึง 7 ธันวาคม 25567 ผมได้เดินทางไปนครบาร์เซโลนา ประเทศสเปน วันหยุดคือไปประชุมอสังหาริมทรัพย์ FIABCI World Leadership Summit 2024 ซึ่งผมเป็นกรรมการสหพันธ์การค้าอสังหาริมทรัพย์สากล (FIABCI) และในประเทศไทยผมเป็นนายกสมาคม FIABCI Thai ผู้รู้ระดับโลกด้านอสังหาริมทรัพย์มาแลกเปลี่ยนความรู้ความรู้กันมากมาย

            ที่ว่าเกือบสิ้นชื่อก็เกี่ยวเนื่องกับการข้ามถนนนั่นเอง เป็นที่ทราบว่าในภาคพื้นยุโรป เขาขับรถคนละฝั่งกับในประเทศไทย ในระหว่างที่ผมกำลังจะรีบวิ่งข้ามถนน มีรถเมล์ยาวใหญ่สองท่อนจอดอยู่ จึงกลายเป็นว่าผมตัดหน้ารถเมล์กระทันหัน เขากำลังจะออกตัวอยู่พอดี เลยบีบแตรลั่น นี่ถ้าเขาไม่เห็นด้วยเป็นมุมอับสายตาของคนขับ ผมอาจโดนชนและถูกทับโดยล้อหน้า คงสิ้นชื่อหรือไม่ก็บาดเจ็บพิการได้ โชคดีที่ผมรอดมาได้ ทั้งที่ไม่นึกไม่ฝัน ว่าจะมีโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้เลย

            ผมเดินทางด้วยสายการบินเอมิเร็ตส์ (ถูกกว่าการบินไทยแน่นวล) ต่อเครื่องบินที่นครดูไบ ใช้เวลาเดินทางรวมประมาณ 14 ชั่วโมง ตอนถึงครั้งแรกผมกะว่าจะยอมนั่งแท็กซี่เพราะมีบรรยาย แต่คำนวณดูแล้วมีเวลา เลยนั่งรถบัสราคา 360 บาท ส่วนแท็กซี่ราคา 1800 บาทโดยประมาณ อันที่จริงค่าแท็กซี่ที่นั่นก็ไม่ถือว่าแพงเมื่อเทียบกับค่าของชีพที่สูงกว่าในกรุงเทพฯ หลายเท่า

            มาเที่ยวนี้ผมจำใจต้องซื้อบะหมี่สำเร็จรูปหนึ่งชามจากร้านสะดวกซื้อ พวกอาหารเที่ยงมื้อหนึ่งที่เย็นๆและเลี่ยนๆ สุดๆ นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผม “กินไม่ลง” ผมจึงไปซื้อบะหมี่มาลวกน้ำร้อนกินที่ห้องพัก ผมเล่าให้ “เจ้าสัว” ท่านหนึ่งซึ่งเป็นนายกสมาคม FIABCI-Korea เขาบอกว่าน่าจะไปขอบะหมี่กับเขาเพราะเขาพกมาเยอะมาก คนเกาหลีคงเหมือนผมที่คงไม่ถนัดกินอาหารยุโรป

            พูดถึงร้านสะดวกซื้อ ที่สเปนไม่มี “เซเว่นอีเลฟเว่น” เลย ในแง่หนึ่งซีพีของไทยก็น่าจะบุกตลาดที่นั่น แต่ในแง่หนึ่งก็แสดงว่าเจาะตลาดที่นี่ยากมาก ร้านสะดวกซื้อในนครบาร์เซโลนามีมากมายทุกหัวระแหง (มีซุปเปอร์คาร์ฟูบ้าง) เดินขึ้นไปถามส่วนมากเป็นแขก เช่น มาจากปากีสถาน บังคลาเทศมาเป็นพนักงานขาย (เจ้าของคงเป็นแขก) ส่วนที่เป็นคนจีนก็มีบ้าง

            บางท่านอาจทราบว่าผมเป็นนักเดินทางประเภท  Light Traveller คือมีของติดตัวไปน้อย แต่ที่นครบาร์เซโลนาในช่วงนี้ อากาศหนาวประมาณ 6 ถึง 14-15 องศาเท่านั้น แต่ผมก็พยายามจะไม่ถือเสื้อผ้ากันหนาวให้รกรุงรังอยู่ดี ผมเลยใส่เสื้อ-กางเกงชั้นในแบบ Heattech ที่เพื่อนชื่อคุณคเณศ กงไสยาที่ไปตั้งรกรากอยู่ที่ประเทศนอร์เวย์ซื้อมากำนัลผม ผมเตรียมไปสองชั้นเลย ปรากฎว่าได้ผล ผมไม่ต้องใส่เสื้อกันหนาวเลย ส่วนช่วงเวลาหนาวสุดๆ คือช่วงเช้ามืด ผมก็ไม่ได้ออกไปไหนอยู่แล้ว ตอน 8 องศา ผมใส่เสื้อ Heattech 2 ชั้น เสื้อแขนยาวธรรมดา 1 ตัว และสูทสีดำปกติก็เอาอยู่

            ส่วนวันสุดท้ายซึ่งเป็นวันเลิกประชุมแล้ว ผมเดินไกลมากถึงประมาณ 18 กิโลเมตรเพื่อชมสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในนครบาร์เซโลนา มีทั้งขึ้นรถประจำทาง และรถด่วนไปสนามบินอีกต่างหาก ผมเดินย่ำอยู่คนเดียวเพราะคราวนี้ศรีภริยาไม่ได้ไปด้วย (ถ้าไปด้วย เธอคงไม่ยอมให้ผมพาเดินขนาดนี้แน่นอน) ในนครเก่าแก่อายุ 2,000 กว่าปีแห่งนี้ มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายจริงๆ อันที่จริง เราควรใช้เวลาอย่างน้อยสามวันเต็ม

            ผมอยากเชิญชวนผู้เกี่ยวข้องในวงการอสังหาริมทรัพย์ทั้งหลายมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของ FIABCI ที่เป็นเสมือนประตูและหน้าต่างไปสู่สากล โดย FIABCI มีงานสำคัญที่เราควรไปมีส่วนร่วม เช่น

            1. ทุกเดือนพฤษภาคมหรือมิถุนายน ก็จะมีงาน FIABCI World Congress โดยในปี 2025 นี้จะจัดขึ้น ณ นครเลกอส ประเทศไนจีเรีย

            2. ทุกต้นเดือนธันวาคม ก็จะมีงาน FIABCI Global Leadership Summit. ที่ผมไปในครั้งนี้ โดยในปีหน้าจะจัดขึ้นที่ปานามาซิตี ประเทศปานามา และปี 2569 จัดที่กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย

            3. กลางเดือนมีนาคม จะมีงานแสดงอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกชื่อ MIPIM ณ เมืองคานส์ ประเทศฝรั่งเศส คุณเศรษฐา ทวีสิน ก็ยังเคยไปร่วมงานในสมัยเป็นนายกฯ บริษัทไทยควรไปออกบูธบ้าง

            4. ในช่วงเดือนกันยายนของทุกปีก็ยังมีการดูงาน อสังหาริมทรัพย์หมุนเวียนไปทุกประเทศเช่นกัน

            5. นอกจากนี้ในแต่ละประเทศก็ยังมีการจัดงานมอบรางวัลโครงการอสังหาริมทรัพย์ดีเด่น เช่น ที่ไทยก็มีงาน FIABCI Thai Prix d’Excellence Awards ผู้แทนของ FIABCI แต่ละประเทศก็จะได้รับเชิญไปร่วมงานเช่นกัน

            ผมจึงอยากขอเชิญผู้สนใจด้านอสังหาริมทรัพย์มาเป็นสมาชิกของ FIABCI Thai จะได้ไปท่องโลกร่วมกันกับผม