ผมเป็นคนที่อยู่ในศีลในธรรม รักษาส่งเสริมการมีศีลธรรมจรรยาอันดีงาม แต่ผมเห็นด้วยกับการมีกาสิโนที่ถูกกฎหมาย!

            การพนันคงถูกห้ามในทุกศาสนา เพราะถือเป็นอบายมุข โดยอบายะคือที่ๆ ปราศจากความเจริญ เป็นความฉิบหาย ส่วนมุขก็คือปากหรือทาง แปลโดยรวมก็คือการพนันเป็นหนึ่งในอบายมุขคือเป็นทางแห่งความเสื่อม ยิ่งหากเป็นพระสงฆ์ในฐานะสาวกของพระพุทธเจ้า ยิ่งไม่อาจไปข้องแวะกับเรื่องนี้ {1} ส่วนผู้นับถือพุทธนั้น ไม่ได้ห้ามขาด แต่ไม่ควรกระทำ เพราะจะนำไปสู่ความเสื่อมและความฉิบหาย

            การพนันนั้นเป็นโลกียวิสัย หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับกามารมณ์ของปุถุชน หรือ คนที่ยังมีกิเลสหนา เป็นชาวบ้านทั่วไปซึ่งเป็นผู้ที่มิได้เป็นพระอริยบุคคล หรืออย่างน้อยก็ไม่ได้บวชเป็นพระที่ต้องห้ามขาดจากการพนันนั่นเอง ในโลกแห่งความเป็นจริงของชาวบ้านชมชอบการแข่งขัน พนันขันต่อ มีกิเลสทำให้อยากเอาชนะ ชมชอบความตื่นเต้น แต่พอเสียก็อาจหงุดหงิด

            การพนันนั้นไม่ได้มีในศีล 5 ที่ระบุว่า ห้ามฆ่าสัตว์ ห้ามลักทรัพย์ ห้ามประพฤติผิดในกาม ห้ามพูดปด และห้ามดื่มสุราเมรัย ส่วนศีล 8 ก็เพิ่มอีก 3 ข้อคือ ห้ามบริโภคในยามวิกาล ห้ามการละเล่นและประดับร่างกาย และห้ามนั่งนอนเหนือเตียงตั่งที่ภายในมีนุ่นหรือสำลี แต่บางท่านก็อาจ "โมเม" เอาว่าการพนันอยู่ในศีลข้อ 2 แต่คนเราสมัครใจไปเล่นไพ่ ซื้อหวยที่มีกติกา ไม่ได้ลักทรัพย์ใครสักหน่อย บ้างก็ว่าอยู่ในศีลข้อ 7 ว่าเป็นการสนุกสนานอย่างหนึ่งซึ่งก็แล้วแต่ตีความส่งเดช แต่ถ้าการพนันเป็นความผิดฉกรรจ์จริง ป่านนี้คงระบุชัดในศีล 5 หรือศีล 8 ไปแล้ว

            แม้การพนันจะไม่ร้ายแรงเท่าผิดศีล เพราะการผิดศีลนั้นละเมิดและสร้างความเสียหายแก่คนหรือสัตว์โดยตรง แต่การพนันนั้นเป็นทางสู่ความเสื่อมของเราเองเป็นสำคัญ จะว่าไปแล้วในโลกแห่งความเป็นจริง ชาวพุทธก็ผิดศีลอยู่เป็นประจำ เช่น เราก็บริโภคเนื้อสัตว์แม้เราไม่ได้ฆ่าเอง การลักทรัพย์และการประพฤติผิดในกามก็พบเห็นอยู่ทั่วไป มีวันไหนที่คนเราจะไม่โกหกกันบ้าง ยิ่งการดื่มสุราเมรัย ยิ่งพบเห็นเป็นปกติในสังคม

            พระพุทธเจ้าสอนให้เราเดินสายกลาง ไม่ตึง ไม่หย่อนจนเกินไป การพนันเป็นสิ่งที่ไม่ดีหากเราเสพจนหลง ในความเป็นจริง อะไรที่ไปถึงขั้นหลงแล้ว ย่อมไม่ดีทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นรักจนหลง ศรัทธาจนหลง หรือหลงในบุญ ในนิมิตต่าง ๆ ในขณะนั่งสมาธิ เป็นต้น ดังนั้นแม้มีการผิดศีลในหมู่ปุถุชน ก็ควรได้รับการควบคุมให้อยู่ในกรอบ ไม่ให้ประพฤติผิดจนกลายเป็นโจร เป็นเดรัจฉานกันไปหมด แต่จะห้ามหมดจดแบบพระสงฆ์คงไม่ได้ แม้แต่ในวงการสงฆ์เอง ก็ยังไม่รู้จะรักษาศีลกันได้หรือไม่เพียงใด

            ผมเองก็เหมือนกับทุกท่านคือแทบไม่เคยไปฆ่าสัตว์ทั้งใหญ่และเล็กแต่รับประทาน ไม่ไปลักทรัพย์เพราะพอมีพอกิน แต่ถ้าพบคนสวยๆ ก็ยังเหลียวหลังอยู่ โชคดีที่ยังไม่เคยไปทำใครท้องหรือมีบ้านเล็กบ้านน้อย ส่วนเรื่องสุราเมรัยก็ไม่แตะต้องอยู่แล้ว แต่ผมมีอาชีพทำสำรวจวิจัย ตอนไปวิจัยก็อาจบอกอะไรตรงๆ ไม่ได้ ต้องโกหกว่ามาซื้อบ้าน จะได้ข้อมูลที่เป็นจริง เป็นต้น นี่ก็คือปุถุชนทั่วไปคนหนึ่งที่ไม่ได้ไปเบียดเบียนใครจนเกินควร แต่ถ้าเคร่งศีล เพ่งโทษมากนัก ผมก็คง "สอบตก"

            ในด้านของการพนันถูกกฎหมาย ประเทศไทยก็มีอยู่ทั่วไป ทั้งล็อตเตอรี่ ม้าแข่ง การไปห้ามหรือเอากฎเกณฑ์สำหรับนักบวชมาใช้กับปุถุชน ก็คงทำให้สิ่งเหล่านี้มุดลงใต้ดิน ผลประโยชน์ก็ได้กับผู้มีอิทธิพลล้วนๆ เราจึงต้องทำให้เป็นสิ่งถูกกฎหมาย เพื่อที่จะควบคุมได้ง่าย ดูแลคนเล่นไม่ให้ลุ่มหลงจนเกินไป เช่น กรณีสูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ซึ่งถึงขนาดผิดศีล 5 แต่รัฐก็นำเงินภาษีจากการให้ขายสินค้าเหล่านี้ให้ถูกต้องตามกฎหมาย มารณรงค์ให้คนลด ละ เลิก จนได้ผลดีเช่นในทุกวันนี้

            ดังนั้นการจะมีกาสิโนที่ถูกต้องตามกฎหมาย ให้คนได้เล่นตามสมควร คุ้มครองผู้บริโภคให้ดี อย่าให้ลุ่มหลงเกินงาม ป้องกันการฟอกเงินผิดกฎหมาย นำเงินเข้าหลวงมาพัฒนาประเทศ มารณรงค์ให้คนละ ละ เลิก จึงจะยิ่งเป็นการทำให้สังคมเข้มแข็งขึ้น ประชาชนส่วนใหญ่จึงจะอยู่ได้อย่างปกติสุข

            อย่าให้ "ซาตาน" นำหลักศาสนามาอ้าง เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของพวก "ซาตาน" จากการมีบ่อนผิดกฎหมายอยู่ร่ำไป

หมายเหตุ

{1} พระไตรปิฎก พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 301 "(๑๐๗)  ๔. ภิกษุเว้นขาดจากการขวนขวายเล่นการพนันอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท" (http://goo.gl/7OphEf)  ส่วนในระดับชาวบ้านทั่วไป พระพุทธเจ้าก็สอน เช่นครั้งที่สอนบุตรของคฤหบดีมหาศาล ตามพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค ก็เขียน (เตือน) ว่า "[๑๘๒] ดูกรคฤหบดีบุตร โทษในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการพนันอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ๖ ประการ" (http://goo.gl/6iGM5s และ http://goo.gl/3tZkvq)